ΑΓΩΝΑΣ - ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ - ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Στιγμή 1η : Πολλά ζευγάρια μάτια καρφωμένα σ' ένα σημείο, σε μια μπάλα
Στιγμή 2η : Αντίδραση - καθένας οργανώνει τη δική του δράση ελπίζοντας να
                   δώσει λύση στην ομάδα του
Στιγμή 3η : ...και η κίνηση αρχίζει, άλλος με τη μπάλα, άλλος χωρίς αυτήν....
                   με προοπτική στο χώρο, στον αντίπαλο, στο κενό διάδρομο...
                   στην τροχιά της μπάλας κλπ
Στιγμή 4η : Η τελική κίνηση ...και αποτέλεσμα
Στιγμή 5η : ...Ανακούφιση...Απογοήτευση...Χαρά...Λύπη...Περηφάνια αλλά
                   και ντροπή....Παρηγοριά...Συγκατάβαση...Μάτια απελπισμένα,
                   δακρυσμένα, συγκινημένα, μάτια που ψάχνουν...., μια ανάσα,
                   τέλος, ...κενό

           Είναι ο κοινός στόχος, τα όνειρα, μια προσπάθεια που ολοκληρώνεται
και μια άλλη που μόλις αρχίζει, ένα τέρμα, μια επιτυχημένη άμυνα, ένα τέλος.

           Αλήθεια πόσο βαθιά κοινωνική και δημοκρατική είναι μια αθλητική
προσπάθεια (ειδικά στα ομαδικά αθλήματα); Πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας;
Πόσο πολύτιμη είναι η βοήθεια του καθενός - ακόμα και του φαινομενικά πιο
αδρανούς φιλάθλου - σε κάθε στιγμή; Πόσο μπορείς να σπρώξεις, να βοηθήσεις
με την ψυχή;  Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τον υγρό καθρέφτη των ματιών;
Πως θα μπορούσαμε να τα πούμε όλα αυτά με μία λέξη; .......Συντροφικότητα, 
συναδερφικότητα,  κολεγιά,  συναγωνισμό,  αντιπαλότητα, ανταγωνισμό,   
.................παρέα...............ομάδα................ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Το βλέπω κάθε φορά που παίζουν τα παιδιά στο σχολείο και έξω από αυτό.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κανείς που να μην αντιλαμβάνεται τον κοινωνικό
χαρακτήρα του παιχνιδιού